(Dywagacje w pierwszej części posta wyszły nieco przydługie.Jeśli nie macie ochoty na jałową gadkę a konkretną rekomendację- przewińcie w dół do pogrubionego na fioletowo tytułu)

Jałowa gadka:
Panuje takie powszechne przekonanie, że książka (i ogólnie słowo pisane) to forma artystyczna najbardziej intelektualnie 'ważna'. Że czytanie książek to zajęcie dla osób naturalnie inteligentnych, w związku z czym zagłębianie się w lekturze o dobrze poprowadzonej narracji i alegorycznym przesłaniu zapewnia  drogę do intelektualnego zbawienia.
Nie sposób się nie zgodzić, że wielcy pisarze tworzyli, i wciąż tworzą, dzieła tak wybitne, że aż nieprawdopodobne; stworzone w sposób który sugeruje nieziemski, zesłany od Wyższej Siły talent lub długie lata pracy nad tekstem. Jako wielka fanka literatury rosyjskiej mogę jedynie rzucić kilka tytułów ('Mistrz i Małgorzata', 'Bracia Karamazow', 'Lolita'), a pewnie natychmiast zaczaicie o co chodzi.
Książki są, były i będą najpiękniejszą, moim zdaniem, formą przekazywania dorobku kulturowego i naukowego, niech to będzie jasne. Dzisiaj jednak chciałam poruszyć kwestię innej roli książek- moim zdaniem BARDZO niedocenianej.
Zanim jednak przejdę do sedna i pozycji na dziś: zdjęcie ze ściany biblioteki w New Jersey:


O czym było? Aha. Chodzi mi o to, że książki, tak jak głupie filmy, tak jak gazeta 'Cosmopolitan',  tak jak gry na komórce,  mogą również służyć za odmóżdżający czasoumilacz. Tak jak nie ma nic złego w oglądaniu 'Rozmów w Toku' po pracy, tak nie ma też nic złego z czytaniu po pracy 'Zmierzchu'. Jesteśmy zmęczeni, chcemy się po prostu zrelaksować i bez stresu oddać mało męczącej rozrywce.
'Rozmów w Toku' raczej nie można zaliczyć do gatunku poważnych programów publicystycznych. Tematyka odcinków jest raczej luźna (' mam 16 lat i spałam z 200 facetami'), a wtedy kiedy nie jest luźna ('mam dzieci z księdzem') to Ewa prowadzi rozmowę w bardzo casualowy sposób. Widzowi trudno jest uwierzyć w wiarygodność postaci ze względu na bzdury jakie zdarza im się wygadywać, ale ogólne wrażenie jakie program pozostawia jest pozytywne: wydaje nam się, że dowiadujemy się czegoś o życiu innych ludzi i społeczeństwa w ogóle wzbogacając swoje życie o nowe informacje.
Co nie jest prawdą, bo program nie wzbogacił naszego życia w żaden sposób. Dostarczył nam jedynie rozrywki na 50 minut.
Jeśli oglądamy 'Rozmowy w Toku' przez 50 minut nikt nie ma prawa się do nas przyczepić. Jeśli sięgamy na te 50 minut po 'Księżyc w Nowiu' ,na ten przykład,  NIEUCHRONNIE narażamy się na podśmiechujki i mało fajne etykiety.
Bardzo mnie to irytowało kiedy byłam w trakcie czytania Sagi. Długo broniłam się przed sięgnięciem po Zmierzch, przede wszystkim dlatego, że jestem ogromną fanką Harrego Pottera, a w internecie pełno było głosów, że Zmierzch to nowy HP. Denerwowało mnie to, więc trzymałam się od wampirów jak najdalej.
Aż w końcu któregoś dnia moja koleżanka ze studiów dostała na urodzin pierwszą część właśnie. Jako jedna z tych osób, które czytają książki na tyle rzadko, żeby uważać, że jeśli lektury w szkole były nudne, to wszystkie książki muszą być- po prostu mi ją oddała.
I wpadłam. Szczęśliwie dla mnie, że nie byłam w trakcie sesji ani niczego podobnego. Tydzień później zamykałam ostatnią część. Ludzie pytali- co robiłaś w weekend? Czytałam 'Zmierzch'.
I wtedy padało ( bo byłam wtedy w Anglii): 'Oh, Twilight? Ok'. I tyle. A potem już nigdy nie dzwonili.

Czy lektura zmusiła mnie do refleksji? Nie. Za to  świetnie się bawiłam.
Każdy z nas ogląda głupie filmy i seriale w telewizji, po prostu dla relaksu. Czytanie mało ambitnych książek w tym samym celu nie powinno być- a jest- powodem do dyskryminacji. Czytanie Harlequinów też nie powinno.

 Rekomendacja na dziś: